⛄ Widziałem Żonę Z Innym

Gdyby budować budynki z kilkupiętrowym podium, lub innym przełamaniem, odsuwając wieżę od ulicy, wówczas wiatru by nie było. To wbrew pozorom jest istotna sprawa i ja jako właściciel kilku połamanych parasolek przy Placu Europejskim mam tego szczerze dość.

Sprawdzamy pogodę dla Ciebie...POCZTANie pamiętasz hasła?Stwórz kontoQUIZYMENUNewsyJak żyć?QuizySportLifestyleCiekawostkiWięcejZOBACZ TAKŻE:BiznesBudownictwoDawka dobrego newsaDietaFilmGryKobietaKuchniaLiteraturaLudzieMotoryzacjaPlotkiPolitykaPracaPrzepisyŚwiatTechnologiaTurystykaWydarzeniaZdrowieNajnowszeWróć na+18UWAGA!Ta strona zawiera treści przeznaczone wyłącznie dla osób pytaj ponownieZABIERZ MNIE STĄDOferty dla CiebieKontaktkontakt@ dodawania opiniiPolityka prywatnościReklamaWszystkie artykułyZobacz (forum) ZE ŚWIATAKorea PółnocnaUkrainaTurcjaRosjaUnia EuropejskaWłochySyriaUkrainaWYDARZENIANiedziele handloweWakacjeKoronawirusIgrzyska olimpijskieGrecjaChinyTrybunał KonstytucyjnyWojna w UkrainieZNANI POLITYCYMateusz MorawieckiKim Dzong UnDonald TuskDonald TrumpWładimir PutinAngela MerkelEmmanuel Macron

TS/TV/TG () ·. 2 lata temu. W wieku szkolnym (15 l) w wakacje kiedy byłam sam w domu waliłem wszędzie a najczęściej pamięciówkę w pokoju starszej o 4 lata siostry którą widziałem nago jako dziecko a póżniej jako kobietę :-) i to pierwsza którą widziałem nago z zarostem i pizdą z bliska w łazience miałem warunki na

Do tej pory ktokolwiek decydował się na jego zakup, raczej nie żałował wydanych pieniędzy. W Barcelonie będzie chciał podążać śladami swoich idoli. Raphinha, bo o nim mowa, już wkrótce, razem z Robertem Lewandowskim, może wprowadzić klub w nową erę. 23 Lipca 2022, 11:25 Getty Images / Michael Reaves / Na zdjęciu: Raphinha Za bardzo się ceni. Gwiazda Realu nie może znaleźć klubu Współpracę Roberta Lewandowskiego z Thomasem Muellerem kibice w Monachium wspominać będą latami. Panowie przez 8 lat rozegrali razem 333 mecze, w których wypracowali wspólnie aż 80 bramek! Z żadnym innym piłkarzem "Lewy" w trakcie swojej kariery nie był nawet w połowie równie efektywny co z Mullerem. Kibice w Barcelonie mają jednak nadzieję, że już niedługo Polak stworzy równie produktywną parę z innym wielkim transferem Blaugrany - Raphinhą. KreatorChoć to Robert Lewandowski jest tego lata absolutnym numerem 1, jeżeli chodzi o transfery Barcelony i to nim żyją wszyscy, poczynając od kibiców, na ludziach od klubowych social mediów (ich popisy w ostatnich dniach są hitem internetu WIĘCEJ TUTAJ) kończąc, to nie on był jej najdroższym miano przypadło właśnie Raphinhi, za którego "Duma Katalonii" zapłaciła Leeds aż 58 mln euro, plus kolejne 6 w ewentualnych bonusach. Katalończycy, przy przeprowadzeniu tego transferu, podobnie jak w przypadku Roberta Lewandowskiego, skorzystali z faktu, że sam zawodnik bardzo chciał dołączyć do drużyny. To znacząco ułatwiło przebicie ofert Arsenalu czy Chelsea. Kluczowy w tym wypadku mógł być fakt, że dwaj idole skrzydłowego z młodości - Ronaldinho oraz Neymar - u szczytu swoich karier czarowali właśnie kibiców na Camp Gdy zaczynałem swoją przygodę z piłką, Ronaldinho przychodził właśnie do Barcelony. Później widziałem wszystko to, co robił na boisku - powiedział Raphinha w rozmowie z klubową telewizją. Na zdjęciu: Raphinha (fot: Craig Mercer/MB Media) Pozostaje zatem tylko czekać, aż na Camp Nou powróci magia z czasów wspólnej gry Ronaldihno i Samuela Eto'o. Potencjał jest spory. W zeszłym sezonie Premier League tylko 8 piłkarzy w całej lidze wykreowało więcej szans do strzału swoim kolegom niż Raphinha. Inną kwestią pozostaje jakość wykończenia Leeds, przez co liczby Brazylijczyka nie do końca oddają jego możliwości. Teraz jednak na ten aspekt swojego zespołu nie powinien narzekać. Śladami agenta Raphinha nie jest kolejnym przykładem brazylijskiego dziecka, które tylko dzięki miłości do piłki wyrwało się ze skrajnej nędzy. Nie oznacza to jednak, że jego droga do wielkiej piłki usłana była od małego wyróżniał się techniką i dryblingiem, to na starcie kariery odbił się od ściany. Trzykrotnie próbował dostać się do lokalnego hegemona - Internacionalu Porto Alegre - trzykrotnie był jednak odrzucany ze względu na zbyt wątłą Po odrzuceniu przez Internacional postanowiłem opuścić Porto Alegre. Musiałem stawić czoła godzinom w autobusie praktycznie nic nie jedząc - wspominał tamte czasy sam zawodnik. Ostatecznie bowiem, po długich poszukiwaniach, szansę dało mu dopiero oddalone niemal o 500 kilometrów od rodzinnego Porto Alegre, Avai. Po latach jednak nikt tego ruchu nie żałował. Transfer Raphinhi w 2016 roku za 600 tysięcy euro do portugalskiej Vitorii Guimaraes pomógł utrzymać płynność finansową w klubie. Przy okazji tego transferu Raphinha poznał się także z byłą portugalską gwiazdą urodzoną w Brazylii - Deco - który od tamtej pory został jego agentem. Były gwiazdor FC Barcelony także bez wątpienia miał swój udział przy tym, że jego klient zdecydował się właśnie na "Dumę Katalonii".- Chciałem grać dla Barcelony. Alemany i Deco zrobili wszystko, co się dało by do tego doszło - mówił na konferencji powitalnej klasęTeraz przed Raphinhą najpoważniejsze wyzwanie w karierze. Do tej pory jednak gdziekolwiek nie trafiał, to z reguły okazywał się strzałem w "10". W Vitorii Guimares zgarniał nagrodę gracza roku. W Sportingu, razem z dzisiejszą gwiazdą Manchesteru United Bruno Fernandesem, stworzył zabójcze duo, które doprowadziło klub do sięgnięcia po Puchar Portugalii i Puchar Ligi. Na zdjęciu: Bruno Fernandes i Raphinha (fot: Gualter Fatia) Tak naprawdę najtrudniejszy dla Raphinhi był rok spędzony we francuskim Stade Rennais, choć i tam grał regularnie. Trzeba jednak też przyznać, że nawet mimo niemrawego początku, trudno było posadzić na ławce zawodnika, który był wówczas najdroższym zakupem w historii klubu. Inna sprawa, że on sam wówczas wcale nie palił się do przeprowadzki. - Byłem szczęśliwy w Sportingu, nie miałem powodu, by chcieć odejść. W mojej głowie musiałem zrobić jeszcze jeden sezon, żeby ugruntować swoją pozycję, osiągnąć lepsze statystyki. Ale to, co się stało, jest częścią futbolu. Transfer był dobry dla Sportingu, dobry dla mnie - komentował swoje przenosiny do jednak jedyny taki przypadek w jego karierze. Do Leeds odchodził już w pełni przekonany, przede wszystkim z powodu Marcelo Bielsy. Zresztą argentyńskiego szkoleniowca do dziś darzy szczególną Był dla mnie bardzo ważny. Wyciągnął mnie z Francji, obdarzył mnie zaufaniem. Wycisnął ze mnie maksimum - mówił w rozmowie z Barca TV. Teraz to samo zadanie stanie przed Xavim. To natomiast nie powinno być to bowiem maniak taktyki, który bardzo pomógł się rozwinąć Raphinhi właśnie w tym obszarze. Xavi natomiast w przeszłości narzekał już, że wielu obecnych piłkarzy Barcelony nie rozumie niuansów taktycznych, które powinny funkcjonować w klubie. Dla Katalończyka może być to miła odmiana po przygodach z Ousmane także: - Arsenal pracuje nad kolejnym wzmocnieniem. Juventus otwarty na transfer - Pokazał koszulkę Barcelony z napisem "Lewandowski". Takiej reakcji się nie spodziewałZOBACZ WIDEO: Ten filmik obejrzało już milion ludzi. A Ty? WP SportoweFakty Raphinha Polska Robert Lewandowski Piłka nożna w Hiszpanii Piłka w Europie Hiszpania Primera Division Piłka nożna FC Barcelona Jesteśmy po 50-siątce . Mąż mnie namawiał przez parę lat na zamianę lub trójkat 2m.1k. Oponowałam długo bojąc się że popsuje nasz związek. Na wakacjach poznaliśmy dużo młodsze

fot. Adobe Stock, SB Arts Media Bez zastanowienia zgodziłem się na podwójną randkę, zaintrygowany, z kim spędzę wieczór. Lelek obiecał, że nie pożałuję. „Jaka będzie? Blondynka czy brunetka? A może ruda? Czułem, że chętnie przygarnę każdą, bez zbędnego wybrzydzania, nawet jeśli nie będzie podobna do Kate Moss, idolki moich chłopięcych snów. Lelek też kochał się w modelce, bo wszystko wówczas robiliśmy razem. To znaczy, bez przesady, jasne, że nie wszystko, ale prawie. Kumplowałem się z Lelkiem już od dawna, od podstawówki. Inne przyjaźnie gdzieś wyparowały, a nam wciąż było po drodze. Wiedziałem, że mogę na niego liczyć w każdej sytuacji, nigdy mnie nie zawiódł. Męska przyjaźń jest jak nieoszlifowany diament, nie powala urodą, ale jest twarda jak diabli. I zobowiązuje. Dlatego poszedłem mu na rękę, kiedy jego nowa dziewczyna uparła się, że przyprowadzi koleżankę, która chętnie mnie pozna, bo wiele o mnie słyszała. Fajnie, mogłem to zrobić dla Lelka, żeby panna mu nie marudziła, a przy okazji poszerzyć męsko-damskie horyzonty. Lelkowi bardzo zależało na zrobieniu dobrego wrażenia. Dostałem namiar na elegancką knajpę, gdzie kumpel zarezerwował stolik, i przykaz, żeby nie dać ciała. Zrozumiałem przesłanie i odstawiłem się, jak na spotkanie rady nadzorczej. Mus to mus, sprawdziłem, czy mam portfel i pojechałem na randkę. W jednej chwili zakochałem się i straciłem tę miłość Lelka i dziewczyn jeszcze nie było. Usiadłem więc i sączyłem wodę. Uznałem, że tylko taki neutralny napój będzie na miejscu, na przeczekanie. Spóźniali się. Głupio się czułem sam przy czteroosobowym stoliku, odetchnąłem, kiedy w końcu zobaczyłem Lelka miotającego się koło szatni między dwiema dziewczynami. Zanim rozstrzygnąłem, czy powinienem wstać i mu pomóc, zamieszanie się skończyło i dziewczyny podeszły do stolika. Podniosłem się oszołomiony. – To jest Dziuba, eee... znaczy Leszek, mój przyjaciel – Lelek przedstawił mnie elegancko. Zapomniałem języka w gębie. „Rany, Lelek, ozłocę cię” – myślałem w kółko. Przede mną stała dziewczyna z moich snów, trochę podobna do Kate Moss. Co ja mówię, sto razy ładniejsza! Spotkałem w knajpie miłość życia, a wszystko dzięki przyjacielowi! Miała na imię Majka, a imienia tej drugiej już nie usłyszałem. – Siadajmy – dotarło do mnie z opóźnieniem. Lelek zagarnął Maję, zostawiając mi jej koleżankę. Patrzyła na mnie wyczekująco, więc przemogłem chwilowy bezwład mięśni i podsunąłem jej krzesło. Czy można zakochać się w jednej chwili, a w następnej cierpieć męki odrzucenia? Jak najbardziej, sprawdziłem na sobie. Z oporami przyjąłem do wiadomości, że kobieta mojego życia jest już zajęta, a ja nie mogę zabić rywala, bo to mój przyjaciel. Starałem się, żeby niczego nie zauważyli, ale i tak kilka razy złapałem uważne spojrzenie Lelka. Jego nie udało mi się oszukać, widział, jak się we mnie gotuje, tylko nie rozumiał dlaczego. Wytrzymałem do końca, nawet odwiozłem koleżankę do domu. Do dziś nie wiem, jak się miała na imię. Nigdy więcej jej nie widziałem. Myślałem o Majce, tylko o niej. Nie mogłem pozbyć się obrazu tej dziewczyny. O Lelku wolałem nie myśleć. „Czy jest teraz z nią? Co robią? Stop! Trzeba mieć godność, nie kombinować”. Zwinąć najlepszemu kumplowi dziewczynę to straszny przypał, nie zamierzałem tak nisko upaść. – I jak randka? Będzie coś z tego? – zagaił następnego dnia Lelek. Wiedziałem, że nie zamierza drążyć tematu, to nie był nasz styl, więc tylko uśmiechnąłem się znacząco. – Dobra, nie chcesz, to nie mów. – A ty i Maja? – wyrzuciłem z siebie znienacka. Nie chciałem pytać, samo wyszło. – Człowieku! Ale mnie wzięło!– Lelek przeczesał nerwowo grzywę przyciętą na Johnny’ego Bravo. – To jest coś poważnego, nie chcę tego schrzanić. – To uważaj – poradziłem, ale zabrzmiało jak groźba. Nie poznawałem siebie. Chciałem być aniołem stróżem ich związku? Byłoby mi na rękę, gdyby zerwali, mógłbym spróbować, czy mam u Majki szansę. Coś mi mówiło, że gdybym się postarał... Nie mogłem tego zrobić, nie w sytuacji kiedy kumplowi na niej zależało. Przyglądałem się bezsilnie, jak Lelek zachwyca się dziewczyną, dla której i ja zupełnie straciłem głowę. Patowa sytuacja. Starałem się, jak mogłem być ich przyjacielem. Ale jak długo można żyć w kłamstwie? Za to u nich sprawy nabrały tempa. Na palcu Majki pojawił się skromny pierścionek, a w kalendarzu data ślubu, zakreślona na czerwono. Oczywiście miałem być świadkiem, czy też głównym drużbą, jak kto woli. Przypadł mi też zaszczyt organizacji wieczoru kawalerskiego. – Leszku, mam do ciebie zaufanie, mam nadzieję, że nie wywiniecie mi z Jaśkiem do spółki nieprzyjemnego numeru – Majka trzymała mnie za sweter i żartobliwie tarmosiła. Jak dla mnie, mogłaby nie przestawać. – Możesz na mnie polegać, nie narażę Jana na pokusy – obiecałem. Nigdy nie mogłem przywyknąć do nobliwego miana Lelka, ale Maja nie używała ksywki z dzieciństwa, uważając ją za śmieszną. Przez myśl przeleciało mi kilka możliwości skompromitowania Jaśka – Lelka, ale szybko je odrzuciłem. Godność i honor przede wszystkim, kurka! I tak straciłem jedyną szansę odebrania Majki przyjacielowi. Nie powiem, przez moment kusiło, ale jak bym się potem czuł? Do bani. Pilnowałem Lelka jak niańka, trzeźwy jak trochę starsze niemowlę, uniemożliwiłem mu eskapadę do podejrzanego hotelu na obrzeżach miasta, zabrałem i schowałem kluczyki do samochodu, którym ten palantino przyjechał! Czuwałem nad głąbem, jak obiecałem Majce, dzięki temu ślub mógł odbyć się bez zgrzytów, w przewidzianym terminie. Odsłużyłem swoje do samego końca. Wygłosiłem zabawne przemówienie, obtańcowałem całą żeńską część wesela, pomogłem wyprowadzić zmęczonego atrakcjami wujka, o drugiej w nocy dostarczyłem pannie młodej nowe pończochy, w miejsce podartych. Wszystko dla państwa młodych. Nie, przepraszam, wróć. Wszystko dla Majki. Kiedy w końcu odjechali, machałem w tłumie weselników jak szalony, żegnając młodą parę. A potem wziąłem butelkę, zaszyłem się z boku i zacząłem popijać, żeby zagłuszyć ból. – Nie masz to jak wódka na złamane serce. Przynajmniej na chwilę zapomnisz – nie pamiętam, kto to do mnie powiedział. Może jakiś doświadczony przez los kelner? Personel sprzątał już po weselu, ale mnie miłosiernie zostawili w spokoju. Obudziłem się na górze, w hotelowym pokoju z kacem gigantem. Ktoś musiał o mnie zadbać, jakaś miłosierna dusza, która wiedziała, czym jest utracona miłość. Majka była dla mnie stracona na zawsze Co dzień powtarzałem to sobie, żeby się nie wygłupić, bo widywałem ich codziennie i było wiele okazji do nadmiernej szczerości. Ale pilnowałem się. Jak na złość Majka zapałała do mnie uczuciem przyjaźni. Twierdziła, że rozumiem ją lepiej niż ktokolwiek inny, nawet Lelek, czy tam Jasiek, jak zwał tak zwał. Nieświadomie igrała z ogniem, nie mając pojęcia, jakie uczucia we mnie wzbudza. Robiłem wszystko, żeby mnie nie przejrzała, a potem miałem niezły mętlik w głowie. Wiedziałem, że długo tego nie wytrzymam, powinienem się usunąć, ale nie miałem tyle silnej woli. Przestać widywać Maję? Nie mogłem się na to zdobyć. Długo walczyłem ze sobą. Już prawie dojrzałem do decyzji, że ograniczę niebezpieczne kontakty, kiedy Lelek pokrzyżował mi plany. – Dziuba, muszę cię prosić o przysługę – powiedział poważnie. – Wyjeżdżam na trzy miesiące do Wrocławia, oddelegowali mnie do tamtejszego oddziału. Podobno na krótko, ale diabli wiedzą. Na razie Maja zostaje, więc mam prośbę, zaopiekuj się nią. Nie mogłem tego zrobić, po prostu nie. Są jakieś granice poświęcenia. Chciałem powiedzieć to Lelkowi, ale usłyszałem, jak mówi: – Maja jest w ciąży, uważaj na nią. Mam do ciebie zaufanie, jak do siebie samego. Szlag by to trafił! No cóż, godność i honor, tak to chyba leciało. Zaopiekowałem się żoną przyjaciela. Byłoby mi łatwiej, gdyby tak się do mnie nie przywiązała. Momentami nie wiedziałem, co o tym myśleć, nigdy nie byłem w takiej bliskiej relacji z drugim człowiekiem. Wszystko z wyjątkiem intymności, tak właśnie Majka wyobrażała sobie przyjaźń. Może kobiety tak mają? Nie mogłem powiedzieć, żeby częste spotkania z Mają dobrze wpływały na moją udręczoną duszę. Byłem skołowany, ale zachowywałem się jak uzależniony, za nic bym nie oddał tych chwil. Do mnie pierwszego zadzwoniła, gdy pogotowie zawiozło ją do szpitala. Do Lelka też, ale o mnie pierwszym pomyślała. Nigdy mu tego nie zdradziłem, miał dość zmartwień. Znalazłem się w epicentrum wydarzeń, bo od razu pojechałem na oddział i połączyłem się telefonicznie z kumplem. Byliśmy we trójkę, Maja, on i ja, kiedy stracili szansę na dziecko. – Nie tym razem – powiedział lekarz. – Trzeba odczekać i znowu próbować, jest szansa. – Słyszysz, jeszcze wszystko będzie dobrze – nieumiejętnie pocieszaliśmy załamaną dziewczynę. Dwa słonie w składzie porcelany, oto, czym byliśmy. Ja pierwszy się zamknąłem. Miesiące spędzone z Mają wytworzyły we mnie pewną wrażliwość, o jaką wcześniej się nie podejrzewałem, zacząłem ją lepiej rozumieć. – Tylko ty umiesz ją pocieszyć, odżywa jak do nas przychodzisz – Lelek wrócił już z delegacji, trafiając na czas żałoby po utraconym macierzyństwie. Nie umiał się w tym odnaleźć. Zaczął coś podejrzewać. – Gdybym cię nie znał, Dziuba, pomyślałbym, że chcesz mi wyrwać żonę. Ale mam pewność, że nie, znam cię. Jednego tylko nie wiem... – Lelek zawiesił głos. – Kochasz się w niej? Powinienem skłamać, ale nie mogłem. Zamiast tego wbiłem wzrok w podłogę. – Dobra, cofam pytanie – Lelek zachował się jak prawdziwy przyjaciel. Nie wiem, czy będąc na jego miejscu okazałbym tyle zaufania. On nie miał z tym problemu. Podziwiałem go za to, tak postępują prawdziwi mężczyźni. Jedyne wyjście to raz na zawsze zniknąć z ich życia! Skoro sytuacja się wyjaśniła i wiedzieliśmy o sobie już wszystko, nie mogłem nadal kręcić się koło ich małżeństwa. Wycofałem się, tłumacząc Majce, że wyjeżdżam. Całkowicie zerwałem kontakty, nie miałem innego wyjścia. Tylko raz przypadkowo ją spotkałem, zdziwiła się, że jestem w mieście. Zasłoniłem się długą opowieścią o urlopie, który spędzam w domu po powrocie z delegacji. Majka zaciągnęła mnie na wino, przez co omal nie wyznałem jej miłości. Na szczęście i tym razem udało mi się powstrzymać. Raczej nie spodziewałem się odmiany, taki mój los. Uczucie do Majki trzymało się mnie jak rzep i nie zamierzało osłabnąć. Tak minęły trzy lata. Od znajomych dowiedziałem się, że małżeństwo Mai i Lelka przechodzi kryzys. – Odkąd Maja poroniła, nie mogą się dogadać – szeptano. – Nie mieszkają już razem, ona wynajęła kawalerkę. Jasiek szaleje z kolegami, jak za kawalerskich czasów. Powinienem się cieszyć z nieszczęścia kumpla i lecieć zająć jego miejsce? Jakoś niefajnie mi się o tym myślało. Ale odwrócić się od Mai też nie umiałem, czułem, że mnie potrzebuje. Powinienem do niej jechać. I co zrobiłem? Zadzwoniłem do Lelka, żeby umówić się na męskie piwo. Musiałem najpierw dowiedzieć się, czy zależy mu jeszcze na Majce. – Człowieku, ja jej nie rozumiem, jakby innym językiem mówiła. Za nic nie możemy się dogadać, ale nadal mi na niej zależy – zwierzał się Lelek. – Przyjaźniliście się, nie porozmawiałbyś z nią? Jako mój ambasador. Może ją przekonasz do powrotu, zaczęlibyśmy wszystko od nowa. No i masz, doigrałem się. Nie trzeba było być takim szlachetnym, teraz obarczony przez Lelka misją pojednawczą, miałem związane ręce. Są jednak jakieś granice, tym razem odmówiłem. Niech sami załatwiają własne sprawy, a mnie do tego nie mieszają. Za każdym razem, jak widziałem małą szansę dla siebie, dostawałem po łapach. Może to znak, że Maja jest dla mnie nieosiągalna? Tego postanowiłem się trzymać i nawet całkiem nieźle mi szło. Spotykałem się z fajnymi dziewczynami, i chociaż żadnej z nich nie udało mi się pokochać, dobrze się bawiłem. Jeden telefon od Mai zburzył to precyzyjnie odbudowane życie… Płakała w słuchawkę. Rozwodziła się z Lelkiem, i to wcale nie po przyjacielsku. Mąż uparł się przypisać jej winę. Na sali sądowej leciały wióry. – Przyjedź, błagam, potrzebuję cię – prosiła Maja. – Muszę pogadać z kimś życzliwym. „Jak nie teraz to kiedy?”, myślałem, strojąc się jak na wesele. Nadeszło moje pięć minut. Związek Majki i Lelka praktycznie nie istniał, miałem prawo zawalczyć o dziewczynę. Zadzwoniłem do drzwi. – Kto tam? – spytała wojowniczo Maja. – To ja, Leszek – odparłem cicho. Maja szybko odryglowała zasuwę i rzuciła mi się na szyję. – Całe szczęście, że to ty – chlipnęła. – Nie zniosłabym dziś żadnego innego faceta. Koniec z miłością, chodź, napijemy się wina. Mimo wszystko wciąż wierzę, że Majka kiedyś przejrzy na oczy. Czytaj także:„Nowy sąsiad truje całą wieś. Pali w piecu śmieciami i czuje się bezkarny, a my dusimy się od smrodu”„Przy mnie Maciek był złotym człowiekiem, a w domu katem bez litości. Bił i szantażował żonę, a ja ślepo go broniłem”„Po śmierci mamy ojciec sięgnął dna. Nie ugotuje, nie pozmywa, nawet sznurówki mu zawiąż”

Republika was a Polish new wave band from the 1980s. The group formed in Toruń,… Read Full Bio ↴Republika was a Polish new wave band from the 1980s. The group formed in Toruń, Poland, in 1979 as Res Publica and began playing Jethro Tull-style prog rock. This type of music proved to be

w wieloletnim związku, seks jest niewątpliwie ważny,ale aby był satysfakcjonujący muszą istnieć także inne j ważne sprawy....jak cele,praca,wspólne dążenia,kontakt,zrozumienie,zaufanie,szacunek,czułość,wspólna zabawa,dzielenie się wrażeniami z życia,. zainteresowania...inaczej związek stanie się martwy ,i seks też stanie się martwy..Kolejność jest właśnie taka,ze najpierw związek międzyludzki( pierwszy) umiera,a następnie kończy się satysfakcjonujący seks,a nie doznawanie,dzielenie się tym. wspólne dążenie jest podnieceniem,tak samo podnieceniem jest,ze ktoś(partner) nas słucha i popiera,podziwia,czy wspiera....podnieceniem jest,ze mu zależy ,i że się cieszy z naszego sukcesu,lub nas wspiera po porażce....relacje międzyludzkie oparte na uczuciach bliskości są właśnie podnieceniem,ale.....muszą być uczucia,a czym sa uczucia w związku?przeciez nie motylkami w brzuszku.....Uczucia ,to kiedy ktoś dla nas pierze sprząta,gotuje...ktoś czeka,martwi się o nas i denerwuje....komuś zależy, poświęca czas,ktoś na nas liczy ,i obdarza nas zaufaniem,ktoś z nami śpi,ktoś z nami do czegoś dąży i ma z nami plany..bo przecież mógłby to wszystko robić sam..ale nie robi,Robi to z nami ,a jest w końcu obcą osobą,bo przecież bliską osobą to tylko jest mamusia,ale partner,to nie jest przecież mamusia

. 238 19 392 407 5 219 428 495

widziałem żonę z innym