Zdrowe zakupy Dr Patrick Kingsley, zanim kilka lat temu przeszedł na emeryturę, przyjął w swym gabinecie w maleńkiej wiosce w Leicestershire w Wielkiej Brytanii ponad 9 tys. pacjentów cierpiących na stwardnienie rozsiane. Niemal we wszystkich przypadkach uzyskał zdecydowaną poprawę, a często - całkowitą remisję choroby (sam niechętnie używa terminu „wyleczenie”). Kingsley stwierdził, że stwardnienie rozsiane objawia się zazwyczaj w jeden z dwóch sposobów: jako SM funkcjonalne, w którym mięśnie przestają pracować prawidłowo, lub SM sensoryczne, w którym pacjent odczuwa drętwienie i mrowienie. Niektórzy pacjenci wykazują obydwa typy objawów. W swej terapii Kingsley stosował dwa zasadnicze podejścia - zmianę diety i sposobu życia - wraz z dożylnymi wlewami dużych dawek witamin. Czasami również dokonywał manipulacji żuchwą pacjenta, co przynosiło wyraźną poprawę. Jak się wydaje, sensoryczne SM lepiej reaguje na wlewy i usunięcie wypełnień z amalgamatu niż na zmianę diety. We wszystkich przypadkach jednak konieczna była dociekliwość detektywa i dokładny wywiad z pacjentem w celu zidentyfikowania możliwych przyczyn choroby. Multiple Sclerosis from Mathieu Gérard on Vimeo. 7 porad doktora Kingsleya dla pacjentów ze stwardnieniem rozsianym 1 Znajdź czynnik wyzwalający chorobę W trakcie leczenia ponad 9 tys. pacjentów ustaliłem, że poniższe przyczyny najczęściej wyzwalają objawy SM: • nietolerancja pokarmowa • toksyczne metale, takie jak rtęć i ołów • toksyczne chemikalia, takie jak pestycydy i dodatki spożywcze (glutaminian sodu, aspartam) • niedobory żywieniowe, szczególnie witaminy B12, magnezu i witaminy D • infekcje, takie jak ospa wietrzna/półpasiec, Candida i Chlamydia • stres • stres geopatyczny (środowiskowy) • leki i suplementy powodujące zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie • dym tytoniowy i alkohol • wypełnienia amalgamatowe w zębach • zaburzenia funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego • brak równowagi hormonalnej • nadreaktywny układ odpornościowy • niewłaściwe funkcjonowanie jelit lub zespół nieszczelnego jelita. Niezbędne jest skonsultowanie się ze specjalistą, który przeprowadzi z pacjentem skrupulatny i szczegółowy wywiad w celu ustalenia, czy któreś z powyższych czynników mogą ponosić odpowiedzialność za wywołanie choroby. 2 Jeżeli to konieczne, zrób testy Podstawowe badania krwi, którymi się posługiwałem, obejmowały: Stężenie ferrytyny w osoczu Podobnie jak chorzy na raka, pacjenci cierpiący na SM często skarżą się na ciągłe zmęczenie. Nawet jeżeli Twój poziom hemoglobiny mieści się w normie, poziom ferrytyny w osoczu krwi, świadczący o zapasach żelaza w organizmie, może być znacznie obniżony. Aby dowiedzieć się, czy powinieneś zażywać żelazo, poproś o zbadanie laboratoryjne poziomu ferrytyny w osoczu, a nie tylko o standardowe określenie poziomu hemoglobiny. Funkcjonowanie tarczycy Dopilnuj, by przeprowadzono badania wszystkich hormonów tarczycy – FT4 (wolnej tyroksyny), FT3 (wolnej trójjodotyroniny) i TSH (hormonu tyreotropowego) – a nie tylko samego TSH. W ten sposób uzyskasz pełny obraz poziomu hormonów tarczycy krążących we krwi. Witaminę D Wielu badaczy nazywa SM chorobą niedoboru witaminy D. Koniecznie wykonaj badanie krwi w celu oznaczenia poziomu witaminy D jako metabolitu 25(OH)D, nie sugeruj się jednak normami podawanymi przez miejscowe laboratorium, gdyż zazwyczaj odzwierciedlają one lokalny poziom witaminy, który w krajach położonych na pólnocy, jak np. Wielka Brytania, jest o wiele za niski. Idealny poziom witaminy D wynosi 65-85 ng/ml (163-213 nmol/l), podczas gdy 20-40 ng/ml (50-100 nmol/l) to poziom niewystarczający, a wynik poniżej 20 ng/ml (50 nmol/l) oznacza wyraźny niedobór. Homocysteinę Sprawdź poziom homocysteiny we krwi, gdyż jest ona główną trucizną dla tętnic. Wbrew standardowo podawanym normom, idealny poziom homocysteiny plasuje się poniżej 6,0 mmol/l. Jeżeli stężenie homocysteiny jest niskie, organizm może skutecznie uporać się z licznymi niepożądanymi związkami chemicznymi. Świadczy ono też o tym, czy masz odpowiedni poziom SAMe (S-adenozylometioniny) i glutationu – dwóch ważnych związków odtruwających organizm. 3 Zmień dietę Ogromna większość moich pacjentów z SM odniosła korzyści z unikania niżej wymienionych substancji: • produkty mleczne, włącznie z pełnotłustym i odtłuszczonym mlekiem dowolnych zwierząt, wszystkie sery (włącznie z odmianami wegetariańskimi, produkowanymi na podpuszczce roślinnej), jogurt, masło i śmietana (choć na późniejszym etapie może być dozwolone organiczne masło i śmietana). Dokładnie czytaj skład produktów na opakowaniu. Pamiętaj, że mleko może występować pod różnymi nazwami, takimi jak serwatka, kazeina i laktoza. By uniknąć pomyłek, nie kupuj gotowych produktów paczkowanych, lecz przygotowuj je własnoręcznie, tak jak robiła to Twoja babcia. • kofeina, włącznie z napojami dekofeinizowanymi (gdyż nadal zawierają pewną ilość kofeiny), czekolada, napoje typu cola • alkohol w każdej postaci • rafinowane/białe produkty mączne (większość pieczywa, herbatniki, ciasta, makaron, pierogi, pudding) • cukier, brązowy lub biały, z trzciny cukrowej lub buraków, a także wszystkie inne jego odmiany, jak np. syrop kukurydziany lub klonowy • wszystkie dodatki chemiczne, a szczególnie aspartam i glutaminian sodu (zwracaj uwagę na inne jego nazwy, takie jak wolne glutaminiany lub kwas glutaminowy) oraz napoje gazowane • w idealnej sytuacji- wszystkie produkty pakowane w folię lub puszki, a także mające długą listę składników • wszystkie owoce – to warunek w przypadku, gdy wchodzi w grę infekcja Candida • wszystkie zboża glutenowe (pszenica, żyto, owies i jęczmień) • wszystkie rodzaje czerwonego mięsa (wołowina, baranina i wieprzowina) • wszystkie tłuszcze nasycone • owoce cytrusowe (u niektórych osób powodują podrażnienie pęcherza moczowego) • rośliny z rodziny psiankowatych - jeżeli cierpisz na skurcze mięśni. Do grupy tej należą pomidory, ziemniaki, bakłażany, papryka i tytoń (którego należy unikać za wszelką cenę). 4 Co powinien jeść pacjent chory na SM? • mnóstwo warzyw (o ile to możliwe, surowych lub gotowanych na parze) i owoców (jeśli nie ma kandydozy) • sałatki • orzechy, nasiona i przyprawy • produkty pełnoziarniste • ryby, szczególnie tłuste, takie jak łosoś, makrela i sardynki • kurczaka, indyka i dziczyznę • wodę wysokiej jakości (filtrowaną lub butelkowaną w szkle) i bezkofeinowe herbaty ziołowe • mleko sojowe, ryżowe, owsiane i orzechowe • o ile to możliwe – wszystkie produkty powinny być organiczne lub z własnej uprawy. Możesz cierpieć na bóle głowy po odstawieniu kofeiny lub też odczuwać większe zmęczenie czy bóle w dolnej części pleców, objawy te nie powinny jednak trwać dłużej niż kilka dni – i będą one oznakami poprawy Twojego stanu zdrowia. Pij dużo wody wysokiej jakości z dodatkiem ½ łyżeczki sody oczyszczonej do każdej szklanki, aż poczujesz się lepiej. Bóle głowy po odstawieniu spowodowane są zazwyczaj uwalnianiem przez tkanki kwaśnych związków chemicznych, a soda pomoże zneutralizować kwasy. Uszkodzenia centralnego układu nerwowego mogą okazać się długotrwałe, nie spodziewaj się więc natychmiastowych rezultatów. Być może stwierdzisz jednak, że lepiej sypiasz, Twoje jelita sprawniej pracują, a bóle głowy, które dokuczały Ci regularnie, gdzieś zniknęły. Twoja skóra może ulec zauważalnej poprawie, a twarz będzie wyglądać zdrowiej – nie będzie już tak mizerna i blada. Niektórzy pacjenci dostrzegają złagodzenie objawów SM wkrótce po tym, jak zmienią swoje nawyki żywieniowe, lecz jeśli w Twoim przypadku objawy nie ulegną złagodzeniu w ciągu trzech miesięcy, niezbędne mogą być dalsze zmiany. Możesz zauważyć, że mięśnie są mniej sztywne i nie ulegają skurczom tak łatwo jak wcześniej, być może też będziesz chodzić sprawniej i łatwiej trzymać się linii prostej, a niektóre objawy sensoryczne ulegną osłabieniu. Jeżeli jednak zmiana nawyków żywieniowych nie przyniesie zauważalnej poprawy lub jeśli zaczniesz tracić na wadze, choć nie jest to w Twoim przypadku pożądane, nie trzymaj się uparcie diety, która najwyraźniej nie jest dla Ciebie odpowiednia. 5 Rozważ zastosowanie wlewów dożylnych Większość moich pacjentów odniosła korzyści z dożylnego podawania witamin i składników mineralnych - a czasem rezultaty były wręcz zdumiewające. Pewna młoda kobieta z zagranicy, gdy przybyła do mojego gabinetu, z trudem ciągnęła jedną nogę i pomagała sobie dwiema kulami. Cierpiała zarówno na sensoryczne, jak i funkcjonalne SM. Po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu zasugerowałem wykonanie wlewu dożylnego i zmianę diety. Następnego dnia zadzwoniła do mnie już z domu, by powiedzieć, że przeszła niemal zupełnie normalnie z hali przylotów do samochodu zaparkowanego w pobliżu lotniska. Zbawienne rezultaty terapii odczuwalne były jeszcze przez trzy miesiące, nim objawy choroby zaczęły nawracać. Wtedy udało mi się znaleźć w jej kraju osobę, która wykonywała wlewy dożylne. Pacjentów z sensoryczną postacią SM łatwiej jest leczyć – przede wszystkim metodą wlewów dożylnych, a także poprzez wymianę wypełnień wykonanych z amalgamatu oraz walkę z wirusem Human herpesvirus 3 (wywołującym ospę wietrzną lub półpaśca). Moje doświadczenie podpowiada, że takie objawy sensoryczne mogą być oznaką niedoboru witaminy B12 w tkance nerwowej. Zimne palce u rąk i nóg mogą nieraz wywoływać uczucie mrowienia i kłucia, a ich przyczyną może być niedobór magnezu. Dieta odgrywa znacznie mniejszą rolę w tym typie SM niż w jego odmianie funkcjonalnej. Nawet dożylne wlewy witaminowe różnią się składem, choć wszystkie zawierają zazwyczaj wysokie dawki witaminy B12 – czasami nawet do 30 000 μg - gdyż niższe dawki nie są skuteczne. Jeżeli znajdziesz kogoś, kto będzie w stanie podać Ci wlewy dożylne, polecam dla typu sensorycznego: Witamina B1 100 mg Witamina B2 25 mg Witamina B3 25 mg (ale nie jako początkowa dawka u kobiet, gdyż może wywołać bóle głowy) Witamina B5 250 mg Witamina B6 100 mg Kwas foliowy 5 mg Witamina B12 5000-30 000 μg (za każdym razem podnosząc dawkę, by znaleźć najbardziej skuteczną jej wielkość) Witamina C 5000 mg Siarczan magnezu 1 g Cynk 25 mg Molibden 100 μg Selen 100 μg Chrom 100 μg Dla typu funkcjonalnego: Magnez 5 g (dawka zwiększana stopniowo) Witamina B12 5000 μg Tacy pacjenci zawsze wymagają zmiany diety oraz wymiany wypełnień z amalgamatu, jak również leczenia wszelkich innych schorzeń towarzyszących (np. grzybicy). 6 Odtrucie po wypełnieniach z amalgamatu Jeżeli zdecydujesz się wymienić wypełnienia z amalgamatu, bardzo ważne będzie przyjmowanie mineralnych czynników chelatujących, rozpoczęte na krótko przed pierwszą wizytą u dentysty i kontynuowane przez cały okres wymiany wypełnień (także pomiędzy wizytami). Jako że dawki uzależnione są od potrzeb indywidualnych pacjentów, nie mogę podać dokładnych zaleceń. Najlepiej będzie nawiązać współpracę z doświadczonym specjalistą, mogącym monitorować wszelkie efekty uboczne. Z reguły, im więcej wymienia się wypełnień, tym więcej składników chelatujących (wyższe dawki całkowite) należy przyjmować, zarówno zwiększając dawki dzienne, jak i wydłużając czas stosowania terapii. Dla celów orientacyjnych sugeruję: • 300-900 μg/dzień selenu pierwiastkowego • 3-6 g/dzień witaminy C • 90-150 mg/dzień cynku pierwiastkowego. Idealnym sposobem jest przyjmowanie trzy razy dziennie selenu (w dawkach 100-300 μg) na pół godziny przed posiłkami, witaminy C (1-2 g) z posiłkami oraz cynku (30-50 mg) godzinę po posiłkach (możesz też podzielić je na dwie osobne dawki). Jak długo powinieneś przyjmować tak duże dawki? Polecam rozpoczęcie terapii co najmniej na tydzień lub dwa przed pierwszą wizytą u dentysty, dzięki czemu dojdziesz do dawki docelowej właśnie wtedy, gdy rozpoczną się prace dentystyczne, upewniwszy się wcześniej, że Twój organizm toleruje tak wysokie dawki. Wszystkie tabletki i kapsułki popijaj pełną szklanką wody, zwłaszcza gdy przyjmujesz je poza posiłkami. Tysiące moich pacjentów stosowało z powodzeniem tę terapię, choć może ona zaburzyć równowagę innych składników odżywczych, takich jak miedź. Musisz dowiedzieć się, co będzie dla Ciebie odpowiednie, a ustalenie i osiągnięcie dawki docelowej potrwa kilka dni. Najlepszym sposobem określenia, czy pacjent zażywał czynniki chelatujące wystarczająco długo, jest obserwowanie, czy nagle i bez uzasadnienia nie pojawiają się nowe objawy. Mogą wystąpić nietypowe lub nowe bóle głowy, plamki lub wysypka w różnych częściach ciała, czyraki, wysuszone kąciki ust, bóle stawów, które wcześniej nie stanowiły problemu, lub też po prostu nagłe pogorszenie samopoczucia. Objawy takie mogą być skutkiem nadmiaru selenu. Możesz również zażywać krople Bio-Chelat tuż przed posiłkami, zaczynając od pięciu kropli trzy razy dziennie przez pierwszy tydzień, 10 kropli trzy razy dziennie przez następny tydzień, aż do 20 kropli trzy razy dziennie w dalszym okresie terapii. Dokładna długość okresu przyjmowania najwyższej dawki będzie różna u różnych pacjentów, lecz - tak jak w poprzednim przypadku - im liczniejsze i większe są wypełnienia z amalgamatu i im dłużej tkwią w zębach, tym dłuższy będzie prawdopodobnie czas potrzebny do schelatowania całej rtęci (i innych metali ciężkich) w Twoim organizmie. A ponieważ wszyscy jesteśmy narażeni na nieunikniony kontakt z metalami ciężkimi, przyjęcie kilku dawek od czasu do czasu może również okazać się pomocne. Sugerowałbym kontynuowanie terapii najwyższą dawką kropli Bio-Chelat przez ok. 3 miesiące, a później – okazjonalne ich zażywanie. Jeżeli czujesz, że przynoszą poprawę, a ich odstawienie powoduje pogorszenie Twojego stanu zdrowia, zastosuj terapię ponownie przez miesiąc i obserwuj reakcję organizmu. Według mojej wiedzy, długotrwałe stosowanie kropli nie powoduje problemów zdrowotnych. Muszę tylko ostrzec Cię przed możliwymi niepożądanymi skutkami ubocznymi zażywania cynku. Jeżeli w Twoim organizmie znajduje się więcej miedzi niż przeciętnie, przyjmowanie cynku może spowodować eliminację miedzi poprzez wątrobę i drogi żółciowe do jelit. Mogą wtedy pojawić się poważne problemy trawienne i złe samopoczucie. Choć dokładny przebieg kuracji będzie inny u każdego pacjenta, sugeruję, by po ok. dwóch tygodniach po zakończeniu prac dentystycznych zmniejszyć dawkę selenu do 100 μg/dzień, a cynku do 30 mg/dzień, kontynuując zażywanie Bio-Chelatu raz dziennie, nie łącząc go z innymi składnikami odżywczymi. Przyjmując Bio-Chelat, możesz praktycznie odstawić selen i cynk, chociaż producent zaleca przyjmowanie niewielkiej ilości, ok. 15 mg, pierwiastkowego cynku tuż przed pójściem spać. Ja zalecam również dalsze przyjmowanie selenu w dawce co najmniej 100 μg/dzień przez długi czas. Jeżeli nie możesz lub nie chcesz wymienić wypełnień z amalgamatu, rozważ przyjmowanie pięciu kropli Bio-Chelatu trzy razy dziennie w szklance wody przed posiłkami. 7 Zażywaj suplementy Witamina D3 Sugerowana dawka dzienna: 5000 Probiotyki Jeżeli przyjmujesz więcej niż sporadyczną serię antybiotyków, probiotyki będą niezbędne do odbudowania pożytecznej flory jelitowej wybitej przez antybiotyk, o ile nie stosujesz diety przeciwko grzybom Candida i nie zażywasz przez dłuższy czas ditlenku chloru. Kwasy tłuszczowe omega-3 Mają działanie przeciwzapalne, podczas gdy kwasy tłuszczowe omega-6 działają prozapalnie. Witamina B12 Ma zasadnicze znaczenie dla tkanki nerwowej. Sugerowana dawka dzienna: 5000-30 000 μg (dożylnie). Magnez Szczególnie ważny dla pacjentów z funkcjonalnym SM. Sugerowana dawka dzienna: 600 mg doustnie. Jeżeli duże dawki powodują biegunkę, możesz zastosować olejek lub spray wchłaniany przez skórę. Witamina K2, stront i bor Mogą być pomocne, jeżeli SM uniemożliwia Ci ćwiczenia fizyczne lub jeśli zagraża Ci osteoporoza. Przeciwutleniacze Jeżeli Twoje dolegliwości mogą wiązać się z obecnością wolnych rodników, rozważ stosowanie mieszanki witaminy A (olej z wątroby dorsza), witaminy C (z bioflawonoidami) i witaminy E. Przy słabym funkcjonowaniu tarczycy pełny naturalny ekstrakt tarczycy plus suplementy specyficzne dla gruczołu tarczycy i nadnerczy. Ja stosowałem najczęściej Biocare TH207 i AD206 jako wsparcie, odpowiednio, dla tarczycy i nadnerczy. Materiał powstał na podstawie książki Patricka Kingsleya The New Medicine: A Modern Approach to Clinical Illness (SureScreen Life Sciences).
Ból głowy po przebudzeniu może być spowodowany również niespokojnym snem wywołanym koszmarami nocnymi, stresem lub lękami. Ból głowy od kręgosłupa – spowodowany może być zwyrodnieniem kręgosłupa, przeciążeniem odcinka szyjnego lub pracą polegającą na długotrwałym przebywaniu w jednej (najczęściej siedzącej) pozycji. Strona główna Diety i żywienie Diety Zawroty głowy - czy to objaw niedoboru białka? [Porada eksperta] Przez 2 miesiące ostro jeździłam na rowerze, odżywiałam się, ale jadłam więcej słodkości niż pokarmów pełnowartościowych. Później jakiś tydzień nie jeździłam, aż w końcu wsiadłam na rower. Po 2 km czułam zmęczenie, odstawiłam rower, dopadły mnie nagłe zawroty w głowie, ból nóg, mięśni, problemy z koncentracja. Kolejnego dnia mój organizm domagał się jedzenia co chwilę, bez niego po paru metrach czułam zawroty w głowie, słabość. Udałam się do lekarza, stwierdził zapalenie dróg moczowych i biorę antybiotyk, ale wiem, że to nie to. Minął 3 dzień od tej sytuacji, a mój organizm ciągle domaga się białka i to każdego rana. Jak wypiję mleko, jakieś produkty mięsne, jogurty czuje się lepiej, zaczynam normalnie funkcjonować. Zażywam multiwitaminy od tego czasu. Czy to możne być niedobór białka w organizmie? Czy jak go uzupełnię zawroty głowy, które już są mniejsze miną? Czekam na wyniki TSH. Bóle nóg minęły, kołatanie w sercu też, waga pokazuje tyle ile przed daną sytuacją... włączyłam do diety mleko, sery, jogurty, mięso, ale boję się bardzo o swój stan zdrowia. Cześć Ania! Jeździłaś, jak piszesz "ostro" na rowerze. Przez tak długi okres, wyrobiłaś sobie świetną kondycję. Następnie zrobiłaś przerwę, więc Twoja kondycja spadła plus dodatkowo pogorszyła się przez zapalenie dróg moczowych. Po takim incydencie, po antybiotykoterapii, musisz wrócić do jeżdżenia MAŁYMI KROKAMI. Daj się organizmowi znowu przyzwyczaić. Antybiotyki, niesamowicie wyjaławiają. Jeżeli chodzi o niedobór białka w organizmie, to nie musisz się o niego martwić. Niedobór białka to inaczej niedożywienie organizmu i jest to bardzo niebezpieczne zjawisko. Na pewno Cię to nie dotyczy! Niedobór białka mają osoby chude, anorektyczne, chore, wygłodzone. To na pewno nie Ty. Objawy, które masz, mogą wynikać z osłabienia organizmu, niedoleczenia zapalenia dróg moczowych. Poczekaj na wyniki badań. Pamiętaj, że odpowiedź naszego eksperta ma charakter informacyjny i nie zastąpi wizyty u lekarza. Katarzyna Pryzmont - dietetyk, psychodietetyk, właściciel gabinetu dietetycznego ATP. Specjalizuje się w odchudzaniu dorosłych, prowadzi warsztaty i wykłady dotyczące motywacji podczas zmiany nawyków żywieniowych "Jak radzić sobie z pokusami podczas odchudzania". Więcej na Inne porady tego ekspertaNie od dziś wiadomo, że jedne produkty są mniej zdrowe od innych. Dietetycy przestrzegają przed nadmiernym spożyciem kawy, cukru czy soli. Co się jednak stanie, jeśli rzeczywiście zrezygnujemy, a przynajmniej znacząco ograniczymy, niektóre z produktów spożywczych? Czy rzeczywiście staniemy się dzięki temu zdrowsi?Z jakich produktów warto zrezygnować?Źródło: 123RFUnikamy cukruEliminując cukier ze swojej diety, a przede wszystkim ograniczając jego spożycie, już w ciągu pierwszych tygodniach zauważymy codziennie spożywaliśmy duże ilości cukru w różnej postaci, na początku odstawienia możemy poczuć się gorzej. Nasz organizm będzie domagał się swojej dawki, więc mogą towarzyszyć nam bóle głowy, zwiększone pragnienie, zmęczenie. Z czasem jednak nieprzyjemne objawy ustąpią miejsca tym bardzo odstawieniu cukru zauważymy, że:lepiej śpimy w nocy, a w dzień nie czujemy spadków energii i nie mamy ochoty na drzemki,nasza cera wygląda o niebo lepiej,nie mamy napadów głodu w ciągu dnia,nasza masa ciała się zmniejsza,nasze zęby są w lepszym stanie,przestaniemy mieć ochotę na słodycze, więc nie będziemy ich kupować, czyli radzi, czy warto jeść nowalijki. Obalamy mityMniej soliDuża ilość soli w diecie staje się niebezpieczna dla naszego zdrowia. Aby nasz organizm prawidłowo funkcjonował, potrzebuje tego składnika, ale w niewielkiej ilości. Wystarczy mu zaledwie 5 g, czyli mała płaska łyżeczka, a statystyczny Polak spożywa aż ok. 20 g soli dziennie!Warto więc ograniczyć sól w swojej diecie. Stopniowo zmniejszajmy jej ilość, a zaczniemy doceniać inne smaki, które sól dotychczas skutecznie zagłuszała. Zauważymy, że rzadziej łapią nas skurcze mięśni, ciśnienie tętnicze obniża się a samopoczucie staje się lepsze. Również wyniki naszych badań z pewnością ulegną jemy mięsaGdy odstawimy mięso, początkowo możemy nie czuć się za dobrze. Mogą pojawić się bóle brzucha, bo organizm musi przestawić się z trawienia mięsa na przerabianie warzyw i owoców, których automatycznie pojawia się więcej w naszej diecie. Prawdopodobnie poczujemy też spadek energii oraz zauważymy pogorszenie po dłuższym czasie mogą pojawić pozytywne aspekty niejedzenia mięsa. Możemy zauważyć spadek wagi i poziomu cholesterolu. Nasze jelita z pewnością będą lepiej oczyszczone. Z czasem też poprawi się stan naszej skóry i spadnie ryzyko powstawania stanów zapalnych oraz zachorowania na choroby sercowo-naczyniowe. Warto pamiętać, że osoby unikające mięsa dłużej rezygnując z mięsa, musimy uważać na prawidłowy poziom witamin i składników mineralnych, które się w nim znajdują i są bardzo dobrze przyswajane przez nasz organizm. Jeśli te same składniki pochodzą z warzyw i owoców, mogą być gorzej wchłaniane, przez co trzeba ich dostarczać więcej. Ponadto w czasie diety bezmięsnej nasze mięśnie mogą potrzebować więcej czasu na to, by zregenerować się po z kawyJedna, dwie kawy dziennie to niewiele, prawda? Jednak wiele osób pije więcej filiżanek tego napoju w ciągu doby. Co się stanie, jeśli całkowicie zrezygnujemy z kawy?Co smutne, istnieje ryzyko, że zwiększy się nasza waga z powodu zwiększonego apetytu. Nie wiadomo też, czy staniemy się bardziej spokojni, czy wręcz odwrotnie – rozkojarzeni i zdenerwowani. Bardzo często pojawia się ból głowy i ciągu tygodnia niepokojące objawy powinny minąć, a rezygnacja z kawy zacznie przynosić coraz więcej korzyści:Poprawi się jakość naszego snu. Znikną powtarzające się skurcze się mniej stresować. Nasze serce będzie pracować się stan naszego układu przestanie nas staną się z niektórych produktów spożywczych z pewnością może nam przynieść wiele korzyści. Inne dobrze jest ograniczyć, ale nie trzeba całkowicie eliminować ich ze swojej diety. Kostka czekolady albo kawa raz na jakiś czas nie wywołają od razu jakichś strasznych dolegliwości. We wszystkim ważny jest jakość naszego artykułu:Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
Ból głowy na czubku - przyczyny, diagnostyka i leczenie. Ból głowy na czubku dokucza z wielu różnych przycz. Napięciowy ból głowy - przyczyny, objawy, leczenie. Ból głowy typu napięciowego to samoistny ból głowy. Potylica - zaburzenia, ból potylicy a migrena, guzy. Potylica to tylna część sklepienia czaszki, któraPrzyczyn bólu mięśni jest bardzo wiele, bo wywoływane są przez bardzo różne czynniki. Ten najbardziej znany to nadmierny wysiłek. Ale nie tylko. Ból mięśni może ostrzegać przed poważnymi się zdarzyć, że ktoś postanawia zacząć ćwiczyć. I nie robi tego rozsądnie. Od razu próbuje ostrego joggingu, godzinnej gry w tenisa itd. Wtedy często następnego dnia nie może się podnieść z łóżka. Dosyć łatwo w takim przypadku usunąć ból, masując lekko nadwyrężony mięsień, oszczędzając go, a nawet przyjmując w razie konieczności leki przeciwbólowe i przeciwzapalne. Im gorsza kondycja, tym dłuższy czas powrotu do normy. Drugą dosyć częstą i bezpieczną, bo bez groźnych następstw, przyczyną bólu mięśni są infekcje, np. grypa. Wystarczy wtedy podporządkować się zaleceniom lekarza, czyli leżeć w łóżku i brać zalecone leki. Przyczyny bólu mięśni Bóle mięśni może też spowodować, choć dzieje się to rzadko, choroba naczyń obwodowych (tj. zwężenie naczyń krwionośnych kończyn górnych i dolnych) bądź neuropatia cukrzycowa lub alkoholowa, a przyczyną jest tu schorzenie nerwów. Niektórzy chorzy bardzo cierpią po znieczuleniu ogólnym – jest to skutek działania ubocznego leków zwiotczających mięśnie. Czasem bóle mięśni występują w niedoczynności tarczycy lub są skutkiem ubocznym leczenia, np. chemioterapii lub terapii obniżającej poziom cholesterolu. Przyczyną bólów mięśni są też schorzenia reumatyczne: różne zespoły bólowe pozastawowe ( zespoły bólowe kręgosłupowo-korzeniowe, osteoporoza, układowe choroby tkanki łącznej (np. reumatoidalne zapalenie stawów), zapalenie stawów z zajęciem kręgosłupa (np. zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa) i inne. Nie zwlekaj – skonsultuj te i inne tematy z ekspertem, zarezerwuj e-wizytę: Ortopeda online Internista online Rodzaj bólu ma znaczenie Ból mięśni może sygnalizować bardzo poważne choroby. Obserwacja bólu przez chorego może pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy. Powinniśmy zwrócić uwagę, jak długo trwa ból; czy ma związek z wysiłkiem fizycznym; jaka jest reakcja na popularne leki przeciwbólowe; czy jest to ból tępy czy też raczej nagły i ostry; czy nie ma związku z jakimś lekiem; jakie inne dolegliwości mu towarzyszą (sztywność, osłabienie, gorączka, zaburzenia snu); czy jest większy w dzień czy w nocy. Gdy nie ma wyraźnej przyczyny bólu i nie mija on po kilkunastu nawet dniach - wtedy należy się udać do lekarza. Po pierwsze, może to być ostra infekcja wirusowa. Tak może zaczynać się nie tylko grypa. Jeśli po trzech dniach stan się nie poprawi, trzeba koniecznie iść do lekarza. Zespół przewlekłego zmęczenia, czyli nieokreślone bóle mięśni, którym towarzyszy złe samopoczucie i uczucie kompletnego wyczerpania i zniechęcenia. Mija on wraz z przyczynami, czyli najczęściej ze zmianą powodu ich powstania (np. zmiana pracy, pogodzenie się z partnerem itp.). Zapalenie mięśni to kolejny powód bólu. Wtedy ból zaczyna się nagle lub podstępnie. Rano pacjent może odczuwać sztywność mięśni. Dotknąć ich nie można, bo strasznie bolą. Popularne leki z reguły nie przynoszą ulgi. Przyczyną może być np. reumatoidalne zapalenie stawów. Wtedy jak najszybciej trzeba pójść do lekarza. Wiele chorób objawiających się bólami mięśni, których się nie leczy od samego początku, od najwcześniejszych objawów, może spowodować groźne powikłania, a nawet nieodwracalne kalectwo. Sprawdź: Plastry przeciwbólowe i rozgrzewające, plastry chłodzące, pasta borowinowa, kompresy żelowe Gdy przyczyną bólów mięśni jest reumatyzm Są jednostki chorobowe, w których występują bóle i osłabienie mięśni. W większości nieznana jest etiologia tych chorób, a gdy się ich nie leczy, mogą spowodować nawet trwałe kalectwo. Jedną z takich chorób jest zapalenie wielomięśniowe (PM). Choroba może wystąpić w każdym wieku, najczęściej jednak między 30 a 50 rokiem chorują 2-3 razy częściej niż mężczyźni. Charakterystycznym objawem występującym u wszystkich chorych jest ból i osłabienie mięśni, zwłaszcza pasa barkowego i lędźwiowego. Choroba może przebiegać z zajęciem skóry i wówczas jest to zapalenie skórno-mięśniowe (DM). Zmiany zapalne w tych chorobach występują również w mięśniu serca, gardła, krtani, przełyku i w tkance śródmiąższowej płuc. U co czwartego chorego na PM/DM można stwierdzić współistnienie nowotworu. Inną chorobą mięśni spotykaną w reumatologii jest polimialgia reumatyczna. Jest to choroba wieku podeszłego, której objawem jest ból i sztywność mięśni obręczy barkowej, rzadziej biodrowej, bez ich osłabienia i zaniku. Może kojarzyć się z zapaleniem tętnic, szczególnie skroniowych, potylicznych oraz w siatkówce, co prowadzi często do utraty wzroku. Przy bólach mięśni obok leczenia farmakologicznego dobre efekty daje stosowanie fizykoterapii, a w tym masaży, akupunktury, akupresury, ultradźwięków, krioterapii, elektroterapii, pod warunkiem że zabiegi te są indywidualnie dobrane do danego pacjenta. To one zapobiegają osłabieniu mięśni i łagodzą ból. Podobną rolę odgrywają ćwiczenia rehabilitacyjne. Nie zwlekaj – skonsultuj te i inne tematy z ekspertem, zarezerwuj e-wizytę: Ortopeda online Internista online Źródło: Iwonna Widzyńska-Gołacka/Świat Zdrowia
7. Ból głowy przypisywany zaburzeniom wewnątrzczaszkowym innym niż naczyniowe. 8. Ból głowy przypisywany działaniu substancji chemicznych lub reakcjom po ich odstawieniu. 9. Ból głowy przypisywany zakażeniu. 10. Ból głowy przypisywany zaburzeniom homeostazy. 11. Ból głowy lub twarzy przypisywany zmianom w obrębie czaszki, szyi
Bóle głowy NZOZ Przychodnia Łomżyńska w Bydgoszczy > Dla Pacjentów > Niezbędnik pacjenta > Bóle głowy „Boli mnie głowa” – to jedna z najczęstszych skarg, którą można usłyszeć w pracy, szkole czy w domu. Na bóle głowy skarży się około 65% Polaków. Ból to nieprzyjemne uczucie zmysłowe i emocjonalne związane z aktualnie występującym lub potencjalnym uszkodzeniem tkanek. Przyczyną doznań bólowych w obrębie głowy jest podrażnienie różnych struktur anatomicznych wrażliwych na ból, takich jak mięśnie, naczynia tętnicze, opona twarda, zatoki żylne, zwoje nerwów czaszkowych, nerwy rdzeniowe, gałka oczna, ucho środkowe, zatoki przynosowe lub zęby. Ból głowy stanowi więc dokuczliwą, choć zazwyczaj niegroźną dolegliwość. Ustępuje samoistnie lub po przyjęciu jednego z popularnych środków przeciwbólowych. Czasem jednak może być wywołany przez poważną chorobę, a nawet być zwiastunem stanów zagrażających życiu. RODZAJE BÓLÓW GŁOWY Bóle głowy można ogólnie podzielić na dwie duże grupy: bóle samoistne, które stanowią istotę choroby oraz bóle objawowe – spowodowane przez jakieś schorzenie. Samoistne bóle głowy to: migrena, ból głowy typu napięciowego oraz klasterowy ból głowy. Podstawą terapii samoistnych bólów głowy są środki przeciwbólowe. Natomiast w bólach objawowych po ustaleniu przyczyny dolegliwości stosuje się leczenie odpowiednie dla danego schorzenia. Bardzo ważna jest więc wizyta u lekarza i diagnostyka bólu głowy przed podjęciem leczenia. SAMOISTNE BÓLE GŁOWY, BÓLE GŁOWY TYPU NAPIĘCIOWEGO Najczęstszymi bólami głowy są tzw. bóle typu napięciowego. Ból, o na ogół małym lub średnim natężeniu, określany jako tępy, niepulsujący, ściskający, o charakterze „obręczy” lub rozpierający, czy kłujący. Zazwyczaj jest obustronny, zlokalizowany w tyle głowy, w okolicy karku lub w okolicy czoła czy skroni. Może trwać od kilku godzin do kilku miesięcy, a nawet lat. Zwykle nie towarzyszą mu inne objawy. Napięciowe bóle głowy prowokowane są przez takie przyczyny jak: stres, przepracowanie, zmęczenie, emocje, brak snu, przemęczenie, zmiany atmosferyczne, nadużycie alkoholu, hałas, zanieczyszczone powietrze, niektóre pokarmy (np.: żółty ser, orzechy, czekolada, peklowane mięso, owoce cytrusowe, śmietana, świeże wypieki drożdżowe) lub dodawane do żywności środki konserwujące (glutaminian sodu) lub słodziki (aspartam). MIGRENA Innym częstym bólem głowy jest migrena. Jest to napadowy (trwający od kilku do kilkudziesięciu godzin), nawracający ból głowy, przeważnie jednostronny, o rozmaitym nasileniu, różnej częstości występowania, często poprzedzony zwiastunami. Bólowi głowy towarzyszą nudności, wymioty, zaburzenia widzenia, światłowstręt, nadwrażliwość na dźwięki. Migrenę mogą wywoływać różne czynniki: przeżycia emocjonalne, zmęczenie, zmiany pogody, miesiączka, nasłonecznienie, niektóre produkty żywnościowe (np. czekolada, kakao, ser żółty, orzechy, jaja, pomidory, wino). Migrena występuje znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn. Najczęściej ataki zaczynają się w okresie dojrzewania. Przyczyna dolegliwości jest nie do końca rozpoznana, uważa się, że mają one związek z zaburzeniami naczynioruchowymi, polegającymi początkowo na zwężeniu, a następnie zwiotczeniu ścian tętnic mózgowych. Wyodrębnia się wiele postaci migreny, wśród których najczęstszą jest tzw. migrena zwykła. Czasami ból głowy w migrenie poprzedzony jest zwiastunami ocznymi (migrena oczna) w postaci migocącego mroczka. Innym rodzajem migren są migreny miesiączkowe, na które cierpią kobiety podczas menstruacji. Konieczne jest wczesne leczenie napadów i zapobieganie poprzez unikanie czynników wyzwalających napady oraz podawanie leków o działaniu profilaktycznym. KLASTEROWY BÓL GŁOWY Rzadko rozpoznawaną odmianą bólów głowy jest ból klasterowy (Hortona). Napad bólu rozpoczyna się w okolicy oka, gwałtownie narasta rozchodząc się na połowę twarzy. Często objawami towarzyszącymi jest zatkany nos lub łzawienie oka. Bóle trwają około 20-30 min, powtarzają się kilka razy w ciągu dnia lub nocy. Mogą trwać kilka tygodni lub miesięcy. Najczęściej dotykają mężczyzn w wieku 20- 40 lat. OBJAWOWE BÓLE GŁOWY Bóle głowy związane z infekcjami: W chorobach infekcyjnych, zwłaszcza przebiegających z gorączką, jednym z objawów jest ból głowy. Bywa on dotkliwy, określany jako „rozsadzający”, mija wraz z przeziębieniem. Częstą przyczyną przewlekłych, tępych, z charakterystycznym uciskiem, nasilających się rano bólów głowy jest zapalenie zatok przynosowych. Zazwyczaj bólowi towarzyszy katar, stan podgorączkowy lub gorączka. Przyczyną bólu są infekcje wirusowe lub bakteryjne powodujące przewlekłe zapalenie błon śluzowych zatok. Ból głowy może być również spowodowany stanem zapalnym zęba i okostnej. Bóle spowodowane procesem zapalnym promieniują na rozległy obszar głowy. BÓLE GŁOWY W WYNIKU ZMIAN ZWYRODNIENIOWYCH Bólom głowy spowodowanym zmianami zwyrodnieniowymi w szyjnym odcinku kręgosłupa towarzyszą często zawroty głowy. Zazwyczaj występuje on jednostronnie, promieniując do barku, jest nasilany przez ruch. BÓL GŁOWY A NADCIŚNIENIE TĘTNICZE Ból głowy nie jest stałym objawem nadciśnienia tętniczego. Występuje jedynie u 2-5% pacjentów. Podobnie często jak u osób skarżących się na niedociśnienie. Charakterystyczne jest umiejscowienie bólu z tyłu głowy. NERWOBÓLE NERWÓW CZASZKOWYCH Najczęstszą przyczyną bólów głowy tego typu jest neuralgia nerwu twarzowego. Schorzenie to cechuje się napadowymi bólami jednej strony twarzy, które trwają 1-2 minuty i powtarzają się kilka razy dziennie. CHOROBY OCZU Przewlekłe bóle głowy mogą być efektem nie skorygowanej wady wzroku lub objawem jaskry. ZATRUCIA SUBSTANCJAMI CHEMICZNYMI Bóle głowy mogą być wynikiem zatrucia, np. farbami, lakierami; jak również zatrucia alkoholem. POLEKOWE BÓLE GŁOWY Bóle głowy mogą być efektem ubocznym stosowania różnych leków. Dotyczy to np. środków rozszerzających naczynia, stosowanych w chorobie wieńcowej, nadciśnieniu tętniczym, przeroście prostaty lub w chorobach naczyń obwodowych. Leki, takie jak doustne środki antykoncepcyjne mogą również prowokować napady migrenowe. Tego typu bóle głowy ustępują szybko po odstawieniu danego leku lub zmianie dawkowania. Polekowe bóle głowy są również paradoksalnym efektem stosowania leków zwalczających ból głowy. Jest to dość częste zjawisko, bowiem szacuje się, że wśród osób z przewlekłymi napięciowymi i migrenowymi bólami głowy około 10% cierpi z powodu nadużywania leków przeciwbólowych. Chodzi tu o zwykłe leki przeciwbólowe, a więc paracetamol i leki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, a także ergotaminę, które przewlekle nadużywane powodują tzw. ból głowy „z odbicia”. Wystąpieniu tego typu bólów głowy sprzyja stosowanie leków przeciwbólowych z grupy tzw. preparatów złożonych, czyli zawierających kilka składników. W ten sposób powstaje mechanizm błędnego koła: pacjent zażywa leki z powodu bólu głowy, które występują u niego, ponieważ przewlekle zażywa leki przeciw tym bólom. Jedynym skutecznym leczeniem w takim przypadku jest całkowite odstawienie przyjmowanych leków przeciwbólowych lub preparatów ergotaminy. KIEDY BÓL GŁOWY WYMAGA WIZYTY U LEKARZA? gdy wystąpiła sztywność karku (chory nie może dotknąć brodą klatki piersiowej), jeśli bólom głowy towarzyszą: niedowład kończyn, zaburzenia świadomości, zaburzenia równowagi, gdy jednocześnie wystąpi wysoka gorączka lub ból oka, gdy bóle narastają szybko i gwałtownie, zakłócają sen jeśli nagle zmienił się rodzaj i intensywność bólów pojawiających się od lat, jeśli samodzielne leczenie nie przynosi poprawy. Jeśli bólowi głowy towarzyszą wymioty, szczególnie rano Bóle głowy ze współistniejącymi, niepokojącymi objawami, takimi jak zaburzenia świadomości (senność, utrata przytomności), drgawki, objawy nadciśnienia śródczaszkowego (nudności, wymioty, zaburzenia widzenia), niedowłady lub zaburzenia czucia w obrębie kończyn wymagają pilnej diagnostyki ze względu na możliwość wystąpienia bezpośredniego zagrożenia życia. ZAPALENIE OPON MÓZGOWO-RDZENIOWYCH Ból głowy z towarzyszącą wysoką gorączką, sztywnością karku (czyli niemożnością przygięcia głowy do klatki piersiowej), sennością lub zaburzeniami świadomości, nudnościami i wymiotami. W razie podejrzenia zapalenia opon mózgowo- rdzeniowych konieczna jest hospitalizacja, a rozpoznanie potwierdza się za pomocą badania płynu mózgowo-rdzeniowego. KRWAWIENIE PODPAJĘCZYNÓWKOWE Najczęstszą przyczyną krwawienia podpajęczynówkowego jest samoistne pęknięcie wrodzonego tętniaka, czyli nieprawidłowej, poszerzonej, rozciągniętej ściany tętnicy mózgowej. Znacznie rzadziej jest ono wynikiem zaburzeń krzepnięcia lub urazu. Krwawienie podpajeczynówkowe ma nagły początek, z bardzo silnym bólem głowy, określanym jako „najgorszy w życiu”, promieniującym do karku. Często bólowi towarzyszy sztywność karku, senność, omdlenie, wymioty, a nawet utrata przytomności. W przypadku podejrzenia krwawienia podpajęczynówkowego należy niezwłocznie wezwać pogotowie ratunkowe. W zależności od rozległości krwawienia oraz umiejscowienia tętniaka stosuje się leczenie zachowawcze (polegające na monitorowaniu oraz podtrzymywaniu funkcji życiowych chorego) lub operacyjne. Krwawienie podpajęczynówkowe związane z obecnością tętniaka naczynia mózgowego jest często chorobą śmiertelną. GUZY MÓZGU Ból głowy stopniowo narastający, bardziej nasilony rano, potęgowany przez wysiłek fizyczny, z towarzyszącymi wymiotami, zaburzeniami widzenia wskazuje na podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, które m. in. może być objawem choroby rozrostowej w ośrodkowym układzie nerwowym. Innymi objawami guza mózgu jest występowanie porażeń, czy niedowładów kończyn, zaburzenia widzenia lub napady drgawkowe. Dlatego też pojawianie się nagłego bólu głowy lub drgawek u osób po 40 roku życia wymaga wykluczenia takiej przyczyny.Dlaczego boli glowa po odstawieniu kawy? W momencie odstawienia czarnego napoju, kofeina przestaje blokować receptory adenozynowe. Efektem jest nie tylko zmęczenie, ale i rozszerzanie się naczyń krwionośnych. To z kolei wywołuje ból głowy. Czy kawa oczyszcza organizm?Fot: thodonal / Drętwienie twarzy, a także mrowienie bądź kłucie to odczucia, które nazywa się parastezjami. Drętwienie po lewej lub prawej stronie twarzy może być spowodowane aurą migreny, urazem lub objawem padaczki. Gdy ma charakter zmienny i występuje w różnych częściach twarzy, nie musi wskazywać na stan chorobowy. Drętwienie twarzy to drażniąca dolegliwość występująca o różnych porach dnia i nocy, a także w różnych jej częściach – po prawej stronie, lewej bądź np. na czole. Uczucie drętwienia twarzy często określane jest przez osoby, które go doświadczają także jako mrowienie twarzy, kłucie, pulsowanie, ból bądź przechodzenie impulsów. Warto podkreślić, że przyczyn drętwienia twarzy bądź jej części może być wiele, dlatego bardzo ważne w podjęciu diagnozy jest wskazanie również objawów towarzyszących. Co może oznaczać drętwienie twarzy? – przyczyny Drętwienie twarzy może być związane z nieodpowiednim stężeniem makroelementów i mikroelementów w organizmie. Gdy poziom magnezu, potasu i wapnia jest za niski, może drętwieć nie tylko twarz, ale także inne części ciała. Nieodpowiednia podaż tych pierwiastków może wynikać z nieprawidłowych nawyków żywieniowych, stresu bądź zbyt intensywnej aktywności fizycznej. Warto również podkreślić, że niedobory mogą być wynikiem stosowania niektórych leków (leki moczopędne, przeczyszczające bądź odchudzające), a także niektórych stanów chorobowych, które powodują złe wchłanianie tych pierwiastków, np. choroby przytarczyc. Inną przyczyną drętwienia twarzy (lewej lub prawej strony) może być migrena z aurą. Drętwienie twarzy, w tym języka, warg, a także zaburzenia mowy i połykania mogą być objawem towarzyszącej silnemu bólowi głowy aury. Zobacz także: Drętwienie palców: przyczyny i leczenie Kolejną przyczyną, która może wywołać uczucie drętwienia jest zapalenie lub ucisk nerwu trójdzielnego twarzy. To właśnie on odpowiada za odbieranie bodźców czuciowych dotyk i ból. Dodatkowo, drętwienie twarzy to także objaw wskazujący na padaczkę. Może objawiać się uczuciem drętwienia w obrębie twarzy (drżenie mięśni, mrowienie, drganie kącika ust), a także całego ciała. Inną przyczyną tych dolegliwości może być stwardnienie rozsiane. Uczucie drętwienia będzie pojawiało się wtedy z jednej strony – z prawej lub lewej. Jest to pierwszy z objawów SM, który nierzadko jest bagatelizowany. Inną przyczyną drętwienia twarzy może być borelioza. W chorobie tej dochodzi do objawów neurologicznych, które powodują zapalenie nerwów, a w konsekwencji różnego typu parestezje. Drętwienie twarzy a nerwica Nerwica i inne zaburzenia na tle nerwowym mogą powodować także objawy somatyczne. Należą do nich szybkie tętno, problemy gastryczne, ucisk w gardle, wysokie ciśnienie itp. Można zaliczyć do nich także bóle pleców, napięcie mięśniowe i parestezje, w tym drętwienie twarzy. Wszystkie te objawy mogą występować także pod wpływem lęku, niepokoju i podczas ataków paniki. Warto pamiętać, że powyższe objawy mogą pojawiać się także u zdrowych osób, u których badania nie wykazują żadnych stanów chorobowych. Aby przywrócić równowagę w organizmie, warto wtedy skorzystać z metod relaksacyjnych, ćwiczeń oddechowych i medytacji. Zobacz film: Objawy nerwicy. Źródło: Dzień Dobry TVN Drętwienie, ból głowy i inne objawy towarzyszące Drętwienie twarzy bardzo często występuje z objawami towarzyszącymi, które zależnie od przyczyny mogą mieć różną formę. Np. drętwienie twarzy pojawiające się w wyniku stwardnienia rozsianego może występować także z niedowładami, zawrotami głowy, ogólnym osłabieniem, problemami ze wzrokiem oraz zaburzeniami emocjonalnymi. Przy migrenie z aurą mogą pojawiać się także nudności, wymioty, światłowstręt, brak apetytu. Natomiast przy padaczce można spodziewać się także towarzyszącym drętwieniu twarzy omdleń, wymiotów oraz szczękościsku. Właśnie ze względu na skonkretyzowanie objawów towarzyszących, specjalista może łatwiej postawić diagnozę dotyczącą drętwienia twarzy (lewej lub prawej strony). Diagnostyka Jeśli drętwienie twarzy jest objawem regularnym i nawracającym, warto udać się do specjalisty. Na początku wizyty lekarz przeprowadzi wywiad kliniczny. Oprócz opisu przebiegu drętwienia należy również opisać objawy towarzyszące, przebyte choroby i zabiegi, obecne choroby, a także zażywane leki. Następnie zostanie przeprowadzone badanie neurologiczne. Jeśli na tym etapie specjalista nie będzie w stanie postawić diagnozy, zostaną zlecone badania dodatkowe, do których zalicza się badania laboratoryjne (badanie krwi pod kątem stężenia magnezu, potasu i wapnia) oraz diagnostykę obrazową (rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa itp.). Leczenie drętwienia twarzy (lewej i prawej strony) Leczenie drętwienia podejmowane jest w przypadku regularnych i nawracających objawów. Zależne jest od postawionej diagnozy, a co za tym idzie przyczyny drętwienia. Jeśli po wykonaniu badań, przyczyna nie jest znana, specjaliści często zalecają zmianę nawyków żywieniowych opartych na produktach będących źródłem makroelementów, witamin, a także właściwe nawodnienie i regularną, umiarkowaną aktywność fizyczną. Zobacz film: Dlaczego łykamy tyle tabletek przeciwbólowych? Źródło: 36,6 . 494 408 482 165 21 332 231 189